Herşey çok güzeldi aslında. Sen ve ben (yani biz demeliyim) birdik.2 bedenli tek ruh.Sevgi yumağı ,aşk yumurcaklarıydık.bir gün gelip dedin ya hani ol-mu-yor bitsin diye..paramparça olmuştu kalbim.işte orda bu beden ve bu ruh bitti sandım.Ben dahil herkes öyle zannetti.Bittim de hatta.İçkiyi su diye kullanmaya başlayıp,tütünü ekmek arası diye sardıgım günler bitti sandım.Sonra bir gün bir kalem geldi önüme,bir de kağıt.. içini dök dercesine baktılar bana şöyle bir.Önce güldüm geçtim ama sonra ısrarına dayanamayıp anlattım seni.baktımki içimdeki sen bitmek bilmiyor,susmak bilmiyor kelimeler,durmak bilmiyor cümleler...Birden sayfalarca sen oldun her sayfada ayrı bir tadın,farklı bir kokun.... heryeri sen kapladın.Büyüdükçe büyüyen sayfalar bir de baktım yüzleri bulmuş.seni herkes bilsin istedim.kitap yaptım seni.herkes aşk görsün diye .sonra birden bestseller oldun sen.Liste başı oluverdin heryerde...bende senle büyüdüm..Çok para kazandım ve senleri almaya başladım.Senin saçlarını yaptırdığın kuaförü,kıyafetlerini aldığın mağazayı ve çok istediğin gitarı vede dükkanını satın aldım.Hepsinde ayır bi mutluluk hissetim ama bi şey eksikti ve bu eksiklik yemekteki tuz kadar belirgindi..Geçte olsa anlamıştım sen yoktunn ve o senlerin hiç birinde senin gölgen olmayacaktı kalbimin parçalarını o zmn birleştirdim işte tek bi boşluk bırakarak .. orayı zatensen giderken götürmüştün ...
MESAFE
